داروی ایرانی چوب دو سر طلا/ حقایقی از پر پول شدن جیب تولیدکنندگان تحت لیسانس
تاریخ انتشار: ۲۹ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۴۶۲۶۹۰
به گزارش خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، «ممنوعیت واردات مشابه داخلی»، «حمایت از تولید داخل»، «حمایت از تولید کننده داخلی» و «رونق تولید» اینها شعار‌هایی است که اغلب مسئولان از آن دم می‌زنند، اما جالب است در مواردی ورق بر می‌گردد و به جای تولیدکننده داخلی همه چیز به نفع واردکننده تمام می‌شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این شرایط هر کسی باشد می‌گوید ای کاش من هم واردکننده بودم و این همه سود به جیب من می‌رفت هر چند برخی تولیدکنندگان ایرانی اعطای سود را به لقایش بخشیده‌اند و با وجود سود اندک در برابر محصول وارداتی، همچنان در سنگر تولید یکه تازی می‌کنند.
قیمت گذاری نجومی برای داروی خارجی و تحت لیسانسبر اساس قانون ششم توسعه اگر تولید داخل با کیفیت دارو یا تجهیزات پزشکی در کشور وجود داشته باشد دارو خارجی که نمونه داخلی دارد، نباید بیش از ۵ یا ۱۰ درصد سهم بازار را داشته باشد و اما به نظر می‌رسد برخی قوانین فقط در روی کاغذ باقی می‌مانند و همه چیز به نفع واردکننده تمام می‌شود و سود بزرگ به جیب او می‌رود چرا که داروی وارداتی قیمتی نجومی دارد.
صنعت داروسازی کشور سالهاست از قیمت گذاری دارو در ایران گلایه دارد و قیمت داروی خارجی به ویژه با افزایش نرخ دلار نجومی است، اما نمونه داخلی با قیمت بسیار کم به فروش می‌رسد.
سیلدنافیل داروی است که برای تقویت عملکرد دستگاه تولید مثل آقایان تجویز می‌شود و یک شرکت داروسازی آمریکایی و چندملیتی تولیدکننده اصلی این داروست، در حال حاضر یک شرکت واردکننده نمونه خارجی این دارو است و قیمت نمونه خارجی آن سر به فلک می‌کشد و نمونه داخلی با مشابه آن با قیمت بسیار کمی در بازار به فروش می‌رسد.
داستان به همین جا ختم نمی‌شود شرکت دیگری این دارو را تحت لیسانس با قیمت چند برابری تولید می‌کند تحت لیسانسی که حتی به گفته بسیاری از تولیدکنندگان کیفیت پایین تری نسبت به نمونه مهمترین تولید کننده داخلی دارد، اما چرا باید یک دارو که نمونه ایرانی آن با برند اصلی امریکایی رقابت می‌کند و در بازار وجود دارد، نمونه اسلوونیایی آن تحت لیسانس تولید شود.
دارویی که از یک کشور اروپای شرقی می‌آید در برابر نمونه ایرانی که کیفیت آن با برند آمریکایی برابری می‌کند حرفی برای گفتن ندارد، هر چند به گفته برخی این شرکت بیش از تولید، این دارو را وارد و بسته بندی می‌کند، این شرکت پروانه این دارو را سال ۹۱ با وجود ۹ تولید کننده داخلی در زمان تحریم‌ها گرفته است.
طبق ضابطه قیمت گذاری مصوب ۳ / ۱۱ / ۹۶ سازمان غذا و دارو، قیمت داروی تحت لیسانس باید مشابه قیمت ژنریک تولید داخل باشد که در سیلدنافیل قیمت داروی تحت لیسانس ۹ برابر نمونه داخلی است.
داروی اسلونیایی در سال ۹۶ حدود ۶ میلیون عدد در بازار به فروش رسیده و با وجود اینکه از نظر عددی ۸ درصد سهم بازار را داشته، اما از نظر ریالی ۳۸ درصد سهم بازار به جیب شرکت صاحب پروانه آن رفته است و برخی نیز از تخصیص ۷ میلیون دلار ارز ۴۲۰۰ تومانی به این شرکت خبر می‌دهند از طرفی به نظر می رسد این تولیدکننده به طرز عجیبی هم از مزیت تولید داخل استفاده کرده و هیچ گونه محدویتی برای تولید مشابه برند داخلی نداشته و از طرفی برای تامین ماده اولیه این دارو موجب خروج ارز از کشور شده و به همین دلیل دارو را به چندین برابر قیمت به فروش رسانده است.
در پی این مسئله به سراغ تولیدکننده اصلی دارو سیلدنافیل که ۵۰ درصد سهم بازار و مشابه نمونه آمریکایی کیفیت دارد، رفته ایم تا وضعیت تولید و بازار این دارو را تشریح کند.
رحمانی مسئول فنی شرکت داروسازی تولید کننده دارو در گفت‌وگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشكی باشگاه خبرنگاران جوان، اظهار کرد: داروی سیلدنافیل وارداتی تا همین اواخر در داروخانه‌های کشور موجود بود، اما به دلیل مسائل تحریم دچار کمبود شده است.
وی ادامه داد: ما در سال ۸۰ برای اولین بار محصول سیلدنافیل را به بازار ایران عرضه کردیم و اولین تولید کننده این دارو در ایران محسوب می‌شویم، اوایل واردات این دارو کم بود، اما متاسفانه به تدریج با گذشت زمان واردات این محصول در کشور افزایش پیدا کرد هر چند که تعداد تولید کنندگان این دارو زیاد شده بود و در حال حاضر ۱۱ تولید کننده دارو، سیلدنافیل را به بازار ایران عرضه می‌کنند.
رحمانی تاکید کرد: همیشه بحثی که در وزارت بهداشت مطرح بوده این است که ۵ درصد اجازه واردات محصول برند وجود داشته باشد تا مقایسه کیفیتی دارو وارداتی با تولید داخل صورت گیرد و ما تولید کنندگان از این قانون استقبال کرده‌ایم، اما متاسفانه به تدریج قیمت‌گذاری داروها به نحوی دیگر تغییر پیدا کرد.
وی افزود: در کمیسیون قیمت‌گذاری برای قیمت داروهای داخلی باید تمام مدارک خرید اجزای دارو را ارائه و قیمت تمام شده محصول تولیدی را به پیوست پرونده جهت انجام قیمت‌گذاری به وزارت بهداشت ارسال کنیم و اگر ما قیمت محصول تمام شده را به وزارت بهداشت ۱۰۰ هم اعلام کنیم آنها قیمت ۹۰ را بر روی محصولمان می‌گذارند.
رحمانی اظهار کرد: قیمت گذاری داروهای وارداتی متفاوت است و اعتراض‌هایی از سندیکای دارو درباره قیمت داروی داخلی و خارجی صورت گرفته است، زیرا تفاوت قیمت داروی تولید داخل با داروی وارداتی کاملا فاحش است به طوری که برخی داروهای خارجی ۶۰ برابر تولید داخل قیمت دارند ونمونه وارداتی محصول شرکت ما با ۶۷ برابر قیمت در داروخانه به فروش می‌رسد.
مسئول فنی شرکت داروسازی افزود ضمن انتقاد از قیمت گذاری داروی تحت لیسانس گفت: وزارت بهداشت داروهای تحت لیسانس را عملا بین ۳ تا ۷ برابر قیمت داروی تولید داخل قیمت‌گذاری می‌کند و متاسفانه اغلب مدارک تولید داروهای تحت لیسانس که برای قیمت گذاری به وزارت بهداشت ارسال می‌شود غیر واقعی و تنها بخش خیلی کمی از آنها مدارک واقعی است.
رحمانی با مقایسه داروی ایرانی با نموه برند آمریکایی و اسلوونیایی گفت: داروی تحت لیسانس مشابه محصول ما که مربوط به یک کشور اروپای شرقی است با ۷ برابر قیمت به فروش می‌رسد در حالی که داروی ما با نمونه برند آمریکایی از نظر کیفیتی رقابت می‌کند و این ادعای ما را یک شرکت ثالث تحقیقاتی به طور رسمی اعلام کرده است.
مسئول فنی شرکت داروسازی گفت: برای واردات ماده موثره زمانی ارز دولتی تعلق می‌گیرد که آن ماده موثره در داخل کشور تولید نشود و در غیر این صورت ارز دولتی برای این ماده موثره، حذف و ارز نیمایی به آن تعلق می‌گیرد.
وی ادامه داد :ما ماده اولیه خود را از یک شرکت تولید ماده اولیه داخلی تامین می کنیم البته مدتی این شرکت دچار چالش شده بود و بخشی از ماده اولیه را وارد کردیم اما در حال حاضر مشکل بر طرف شده و ماده اولیه را از این شرکت داخلی تامین می کنیم.
با وجود این شکل قیمت گذاری نه تنها از تولید داخل حمایت نکرده ایم بلکه داروخانه دار به دلیل سود بیشتر به دنبال فروش محصول خارجی است تا سود بیشتری به جیب بزند و این گونه سهم و سود تولید کننده داخلی بسیار کم می‌شود و در عمل به جای حمایت از تولید داخل، حمایت از تولید یا واردات داروی خارجی شده است و تولیدکننده داخلی نیز ممکن است روزی دلسر شود تولید داروی خارجی تحت لیسانس یا واردات آن انتخاب کندف این در شرایطی است که بسیاری از شرکت‌های دارویی بین یک تا دو سال مطالبات و پول داروی فروخته شده خود از بیمارستان‌ها را نگرفته اند و با چالش نقدینگی روبه رو هستند.
انتهای پیام/
منبع: باشگاه خبرنگاران
کلیدواژه: غذا و دارو
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.yjc.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «باشگاه خبرنگاران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۴۶۲۶۹۰ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مردم این کشورها کُشته مُرده بستنی ایرانی هستند
محمدجواد شکری، از فعالان صنعت تولید و تجارت بستنی می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده ایرانی به کشور‌های همسایه صادرات بستنی دارند که بیشتر به عراق و کشور‌های حوزه خلیج‌فارس مانند عمان و کویت و امارات، به‌ویژه شهر دوبی است.»
«در ایران روزانه حدود هزار و ۲۰۰تن بستنی مصرف می‌شود که از این میزان حدود هزار تن از سوی شرکت‌های صنعتی و ۲۰۰تن هم از سوی کارگاه‌ها و بستنی‌سازی‌های سنتی تولید می‌شود.» اینها را محمدجواد شکری، از فعالان صنعت تولید و تجارت بستنی در ایران در مورد آمار تولید و صادرات بستنی در کشور می‌گوید. اما مهم‌تر از بستنی‌هایی که مصرف داخلی دارند، لژیونر‌ها و صادراتی‌ها هستند؛ بستنی‌هایی که با برند ایرانی شهرت جهانی کسب کرده و دل مشتری‌ها را به‌دست آورده‌اند.
شکری در مورد صادرات بستنی می‌گوید: «بسیاری از شرکت‌های تولیدکننده ایرانی به کشور‌های همسایه صادرات بستنی دارند؛ صادراتی که رکورد ۴۰۰تن بستنی در روز را به دست‌آورده است؛ بستنی‌هایی که بیشتر به عراق و کشور‌های حوزه خلیج‌فارس مانند عمان و کویت و امارات به‌ویژه شهر دوبی می‌رسند. علاوه بر حوزه خلیج‌فارس، بستنی‌های ایرانی به کشور‌های آذربایجان، گرجستان، قزاقستان، قرقیزستان و ازبکستان و حتی کشور‌های آفریقایی مانند لیبی هم صادر می‌شود و صادرکنندگان نیم‌نگاهی هم به بازار چین دارند.»
مردم جهان بستنی ایرانی را با چه طعم‌هایی دوست دارند؟شکری با بیان اینکه صادرات بستنی ایرانی به کشور‌های دیگر با توجه به فرهنگ و ذائقه هر کشوری و با بسته‌بندی‌های مختص هر منطقه انجام می‌شود، می‌گوید: «چینی‌ها مزه‌های ایرانی مانند رز، گلاب و زعفران را خیلی دوست دارند و کشور‌های همسایه شمال ایران طعم زردآلو را می‌پسندند.»
این فعال صنعت تولید و تجارت بستنی با بیان اینکه بستنی ایران حتی به آمریکا و کانادا هم صادرات می‌شود، می‌گوید: «هرچند صادرات ما به این کشورها محدود به ایرانیان ساکن در آنجا می‌شود، اما در شهر‌هایی مانند تورنتو عرضه بستنی ایرانی به جز فروشگاه‌های ایرانی به فروشگاه‌های غیرایرانی هم رسیده، ضمن اینکه به‌دنبال توسعه صادرات بستنی به آمریکا هم هستیم.»
بستنی زعفرانی ابتکار ایرانیبستنی از فرنگ به ایران رسید. ناصرالدین‌شاه قاجار در سفر به فرانسه بعد از خوردن بستنی میوه‌ای فرانسوی، عاشق این دسر جذاب شد و به خدم‌وحشم خود دستور داد طرز تهیه آن را از فرانسوی‌ها بگیرند و به ایران بیاورند و اینگونه شد که پای بستنی به ایران باز شد. نخستین کسی که در تهران بستنی درست کرد «ممد ریش» نامی بود که با چرخ دوره‌گردی‌اش روانه کوچه و بازار می‌شد و بستنی می‌فروخت. پس از او، اکبر مشتی (مشدی) به بستنی رنگ و بوی ایرانی داد و بستنی زعفرانی تولید کرد. طعم این بستنی آنقدر خاص و خوب بود که خیلی زود در میان ایرانیان و جهانیان محبوب شد. اواخر دهه۴۰ شمسی، دستگاه‌های بستنی‌سازی وارد ایران شدند و بستنی در طعم‌ها و برند‌های مختلف عرضه شد.
منبع: همشهری آنلاین
tags # اخبار اجتماعی سایر اخبار
حادثه تلخ برای جوان معلول ساروی که نخبه دانشگاه بود